ഉലയിൽ ഊതി പഴുപ്പിച്ചെടുത്ത ഇരുമ്പു ദണ്ഡിൽ, വാരിയെല്ലുകൾ ചിറകുപോലെ വിരിയിപ്പിച്ച് ആകാശത്തിലേക്ക് കൂടം ഉയർത്തി ആഞ്ഞടിച്ചുപരത്തി കാർഷികരണങ്ങളും മറ്റും ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ഇരുമ്പു പണിക്കാരനോട്, അതുവഴി വന്ന സന്യാസിശ്രേഷ്ഠൻ ചോദിച്ചു:-
സഹേദരാ, നിനക്ക് അന്നവസ്ത്രാദികൾ മുട്ടാതെ നല്കി നിന്നെ രക്ഷിക്കുന്ന നിന്റെ ഈശ്വരൻ ആരാണ്?
ഇരുമ്പുപണിക്കാരൻ പറഞ്ഞു :–
വിയർപ്പൊഴുക്കിയുള്ള എന്റെ ഈ തൊഴിലാണ് എന്റെ ഈശ്വരൻ. സന്യാസി, ശരീരം മുഴുവൻ കരിയും പുകയും കലർന്ന വിയർപ്പുകണങ്ങൾ
നിറഞ്ഞ ഇരുമ്പു പണിക്കാരനെ ഒന് നോക്കി.പിന്നെ ആ ശരീരത്തെ കെട്ടിപ്പുണർന്ന് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:-
അങ്ങു പറഞ്ഞതാണ് പരമമായ സത്യം. അതാണ് ശരി. കാണപ്പെട്ട ഈശ്വരൻ അവനവന്റ തൊഴിലാണ്. നിന്റെ തൊഴിലിൽ നിനക്ക് ആമാർത്ഥതയുണ്ടെങ്കിൽ, ലോകത്തെ തീറ്റിപ്പോറ്റുന്ന നീയാണ് ഈശ്വരൻ.
ഭാഗ്യവും സൗഭാഗ്യവും നിനക്ക് അത് തരും.
ഇരുമ്പു പണിക്കാരനെ തൊഴുത് സന്യാസി അകലേക്ക് നടന്നു പോയി.
About The Author
