കവിത

ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ചു ഭീരുവായ കള്ളനെപ്പോലെ അർദ്ധരാത്രിയിൽ പടിപ്പുരവാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ തുരുമ്പിച്ച മൗനം കരയും. ഉമ്മറപ്പടിയിൽ കാണാം ഒരു കീറുവെട്ടം ആടിയുലഞ്ഞിട്ടും കെടാതെ… വിളമ്പിവച്ച പാത്രം വടിച്ചുനക്കും വരെ വിളക്കിലെ എണ്ണ തീരും വരെ മുറിയിൽ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിൽക്കും ദീർഘനിശ്വാസമായി, കാറ്റായി, ഓട്ടുമൊന്തയിൽ കുളിർധാരയായി മൗനം ചാലിച്ച ചോദ്യമായി. പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ കനലടുപ്പിൻ മോളിൽ തിളക്കുന്നുമുണ്ടാകും തവിട്ടുനിറത്തിൽ ഒരഗ്നിപർവ്വതം… ഒരു ദിവസം തുടങ്ങി ഒരു യാത്ര തുടങ്ങി മുട്ടുവാൻ ഏറെയുണ്ട് വാതിലുകൾ… ആ മിഴികളിൽ തുളുമ്പുന്ന സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് മഴവില്ലിന്റെ നിറമായിരുന്നു പ്രാർത്ഥനയുടെ ഉറപ്പായിരുന്നു. ഹോ! ഇന്നും കണ്ണുചിമ്മി ചുറ്റിലും നോക്കും എന്തോ തിരയും. നെഞ്ചിൽ...

ഇരുളിനെ കെട്ടിപ്പുണർന്നു കിടന്ന അബു ജലാൽ ബലാത്സംഗത്തിനിരയായ വളർ ത്തുമകൾ ഫാത്തു മ്മയെയോർത്തു് ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടിയുണർന്നു. തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റി. നാവ് കുഴഞ്ഞു. മേശപ്പുറത്തിരുന്ന വെള്ളമെടുത്തു കുടിച്ചു. കണ്ണ് നനഞ്ഞു. മനസ്സ്...

ചായക്കൂട്ടുകൾക്കൊണ്ടു ഒരാകാശം വരയ്ക്കണം അതിൽ മേഘച്ചോട്ടിൽ നിന്നേയും വരയ്ക്കണം നീലാകാശച്ചെരുവിൽ ഒരു പൂന്തോട്ടമുണ്ടാക്കണം നിലാവിനെ കാവലേൽപ്പിക്കണം നിനക്കായൊരു പൂവ് നീട്ടണം മഴവില്ലിൽ നിറങ്ങൾക്കൊണ്ടു സപ്തവർണ്ണങ്ങൾ പൂശണം ചക്രവാളങ്ങളിൽ നിൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു കൂടെ നടക്കണം നക്ഷത്രങ്ങളേ വരക്കുമ്പോൾ നിൻമുഖമെത്ര ശോഭിതം രണ്ടു താരകളാകുന്നു നമ്മൾ ഹിമകണങ്ങൾ കുളിരു പൂശുന്നു മഴവരക്കാനെരുമ്പെടെ ചായക്കൂട്ടാകെ ഒലിച്ചിറക്കി മഴയാർത്തു പെയ്യുന്നു...

ഓണമായിരുന്നെന്നോ..?,ഓർത്തില്ല,തുമ്പപ്പൂവും തെച്ചിയും മുക്കുറ്റിയും കൂടയിൽ നിറഞ്ഞീല.. ഓണമായിരുന്നെന്നോ, പാതിരാ കഴിഞ്ഞിട്ടും പാണനാരണഞ്ഞീല, വില്ലൊളിയുയർന്നീല... വെയിലേറ്റിരിപ്പില്ല, മാതേവർ; പൂവെച്ചില്ല.. കുട ചൂടുവാൻ പാട്ടിപ്പെണ്ണിന്നു വരില്ലെന്നോ..? മുറ്റമിന്നടിച്ചീല, ചാണകം മെഴുകീല, 'അണിഞ്ഞീ'ലച്ഛൻ, ഓണത്തപ്പനെ വരുത്തീല.. പലകയിട്ടില്ല,നാക്കിലയും വിരിച്ചില്ല, അടയുമപ്പവും പഴം നുറുക്കും നേദിച്ചീല.. കുളിച്ചു വന്നാൽ.പുത്തനടുപ്പിൻ സുഗന്ധത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ വാത്സല്യം...

രാഗാർദ്രമായുള്ള മോഹക്കിനാവിന്റെ ചേതോഹരങ്ങളാം പൂവാടിയാണിവൾ ത്യാഗത്തിലൂടെയും സഹനത്തിലൂടെയും നിസ്വാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ ഊർജ്ജം പകർന്നവൾ ജീവിതവീഥിയിലെന്നും നിരന്തരം ജീവപ്രകാശത്തിൻ തിരിനാളമായവൾ അമ്മയായ് ഭാര്യയായ് അമ്മായിയമ്മയായ് വേഷം പലവിധം ആടിത്തിമിർത്തവൾ മിഴിനീർ പുഴകളായ് മനസ്സിൽ നിറച്ചവൾ മിഴികളിൽ സ്നേഹത്തിൻ വാത്സല്യമുള്ളവൾ ആകുലചിന്തയ്ക്ക് അടിമപ്പെടുന്നവൾ മക്കൾതൻ സ്നേഹം മഹത്തായി കണ്ടവൾ ഭർത്താവിന്...

കാലമേ.................. കാലമേ................... ഏറെ കൊതിച്ചൊരാൾ നീറും, വാക്കുകളോതാതെ മഞ്ഞുപോലലിയുന്ന ഹൃദയവുമായി കാത്തിരുപ്പുണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞുപോയതാണിന്നെന്റെ സ്വർഗ്ഗം നിരാശതൻ കണ്ണീർ ഒഴുക്കുകൾ മാറ്റിയ നല്ല നാളുകൾ ഓർമ്മകൾ തുളുമ്പിയ കൂട്ടിൽ പ്രിയമുള്ളൊരാൾക്കു കുറിക്കുമെൻ കവിതയിൽ, ഓർക്കാനായി വീണ്ടുമൊരു സൂര്യോദയം....... കാലമേ, കാലമേ നി അകന്നിടുമ്പോൾ നേരിന്റെ വരികളിൽ തണലായി മാറിയ സ്വാന്തനവും പിന്നെ പാതി മാഞ്ഞുപോയ അക്ഷരങ്ങളിൽ ചാലിച്ചെഴുതാൻ കരുതിയ...

ഈ ജീവിതത്തിൻ വഴികളിലെത്രയൊ സ്വന്തബന്ധങ്ങൾ സ്നേഹബന്ധങ്ങൾ... ഇന്നു നാം ബന്ധുവായ് ചേർത്തുവയ്ക്കുന്നവർ നാളയോ ശത്രുവായ് മാറിമറിഞ്ഞിടാം... ഉറ്റവരായി കാണുന്നനേരം സ്നേഹവർഷങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുമ്പോൾ, എല്ലാം മറക്കുന്നു അരികെയണയ്ക്കുന്നു. നാളുകൾ അനുദിനം മുന്നോട്ടു പോകുവേ- മിത്രവും ശത്രുവായ് മാറിവന്നീടാം... സ്വന്തബന്ധങ്ങൾക്കുമപ്പുറം ജീവിതസത്യം പുലർത്തുന്ന ആത്മബന്ധങ്ങൾ... ആപത്തുകാലത്ത് രക്ഷകരായിടും അവരാണ് ബന്ധു അവരാണു മിത്രം... പുറമേ ചിരിയും അകമേ പകയും തക്കത്തിലൊത്താൽ ഒറ്റുകൊടുക്കും "ബന്ധു"ക്കളത്രേ നിത്യശത്രൂ... വാക്കുകൾകൊണ്ട് ഏറെ പുകഴ്ത്തി തഞ്ചത്തിൽ വഞ്ചനകാട്ടും "പ്രമുഖ"രും ഒട്ടും കുറവല്ല ഓർത്തിടേണം... ബന്ധുവും ശത്രുവും ആരെന്നറിയാത്ത കാലത്തിൽ കോലാഹലങ്ങളും ഏറെയല്ലോ... നിഴൽപോലും ശത്രുവായ് മാറുന്ന കാലത്ത് വിധിവൈപര്യത്തെ ചേർത്തുവയ്ക്കാം... സി.ജി. ഗിരിജൻ ആചാരി തോന്നല്ലൂർ ***********

ഒരു പീഡയെറുമ്പിനും വരു- ത്തരുതെന്നുള്ളനുകമ്പയും സദാ കരുണാകര, നൽകുകുള്ളിൽ നിൻ തിരുമെയ് വിട്ടകലാത ചിന്തയും. അരുളാൽ വരുമിമ്പമൻപക- ന്നൊരുനെഞ്ചാൽ വരുമല്ലലൊക്കെയും ഇരുളമ്പിനെ മാറ്റുമല്ലലിൻ കരുവാകും കരുവാമിതേതിനും.. അരുളൻപനുകമ്പ മൂന്നിനും പൊരുളൊന്നാണിതു ജീവതാരകം 'അരുളുള്ളവനാണു ജീവി'യെ- ന്നുരുവിട്ടീടുകയീ നവാക്ഷരി. അരുളില്ലയതെങ്കിലസ്ഥിതിതോൽ സിര നാറുന്നൊരുടമ്പുതാനവൻ മരുവിൽ പ്രവഹിക്കുമംബുവ- പ്പുരുഷൻ നിഷ്ഫലഗന്ധപുഷ്പമാം... അനുകമ്പാദശകം. അരുൾ അൻപ് അനുകമ്പ.... ഇതു മൂന്നും ഇല്ലാത്തവൻ...

ആന്തരിക മൗനം, അവനവന്റെ ഉണ്മയുടെ ആഴത്തിലെ സ്ഥലകാലാതീത സർഗ്ഗാത്മകത. ചിന്തകൾ പൂരിപ്പിക്കാത്ത സംശുദ്ധാവബോധത്തിൻ്റെ ആമന്ത്രണം, ആത്മാവിൽ സദാ പ്രതിദ്ധ്വനിക്കുന്ന ആത്മനിസ്വനം. ചിന്തകളുടെ മദ്ധ്യേ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒന്നുമില്ലായ്മയുടെ ആഴം നാം അടുത്തറിയുന്ന വിശുദ്ധിയുടെ നിമന്ത്രണം. ഇവിടെ, നന്മയും തിന്മയും ജനനവും മരണവും യൗവനവും വാർദ്ധക്യവും ശക്തിയും അശക്തിയും സത്തയും അസത്തയും പാപവും പുണ്യവും സ്വാതന്ത്ര്യവും പാരതന്ത്ര്യവും ജനനവും മരണവും സുഖവും വേദനയും പുതുമയും പഴമയും മനസ്സും ശരീരവും ഒന്നുമില്ല. ഇതാണ്, ജന്മാന്തരങ്ങൾക്കപ്പുറമുളള നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ...

അക്ഷരമേ, നിന്നോടെനിക്കെന്നും പ്രണയമാണ്. സ്വരങ്ങളും വ്യഞ്ജനങ്ങളും ചില്ലുകളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമിടകലർന്ന് തോഴരാകുന്ന സാഹിത്യസപര്യയിൽ ചിഹ്നങ്ങളും ചിഹ്നനങ്ങളും ചേർത്തുപിടിച്ചൊരു ഘോഷയാത്രയാണ്. തിരിയരമ്പുന്ന മനോയാനങ്ങളിൽ ആത്മാവിലിറ്റിച്ച മധുരാമൃതമപ്പോൾ സിരകളിൽ ആവേശസാഗരമായി അലയടിച്ചാർത്തു വിളിക്കാറുണ്ട്.. സന്ധ്യ വന്നണയുമ്പോൾ നിലാവിൽ കൊരുത്തെടുത്തൊരീ അക്ഷരങ്ങൾ സ്വപ്നത്തേരിൽ തുടിച്ചുത്തുള്ളി കൊടിയുയർത്തിപ്പറന്നുപൊങ്ങും. ധ്വനിഭേദത്താൽ ഹ്രസ്വമായും ദീർഘമായും മാറുമ്പോൾ അംബരമളക്കാനാവാതെ ആഴിയുടെ ആഴമറിയാതെ പാരാവാരപ്പരപ്പിലെ അനന്തതയും അപാരതയും തിരിച്ചറിയുന്നേരം ഉറവപൊട്ടിയ ചിന്താധാരയിൽ ഞാനറിഞ്ഞു അക്ഷരമേ, നിന്നോടെനിക്ക് പ്രണയമാണ്.

പൊന്നോണം വന്നല്ലോ പൂക്കളം തീർക്കുവാൻ പൂക്കൾപറിക്കെന്റെ കൂട്ടുകാരെ പൂവേപൊലി പൂവേപൊലി പൂവേപൊലി പൂവേ... പൂവേ പൊലി പൂവേ പൊലി പൂവേ.. പണ്ടുള്ള ഓണത്തിൻ കാഹളമിന്നില്ല പൂക്കൾപറിക്കുവാനാളുമില്ല തുമ്പ,തുളസിയും,മുക്കൂറ്റി,പൂമുല്ല തെച്ചിപ്പൂ,ചെമ്പകം ചെമ്പരത്തി കാക്കപ്പൂ,കദളിപ്പൂ കൊങ്ങിണി പൂക്കളും കാണാനുമില്ലെന്റെ കൂട്ടുകാരെ പൂക്കൾ പറിക്കുവാൻ പോയസഖിമാരെ  കാണാനുമില്ലെന്റെ കൂട്ടുകാരെ പോയവർ പോയങ്ങു...

വെയിലിൻ്റെ കൊത്തേറ്റുമരിച്ച - പകലിനെ രാവുവന്ന് മഞ്ഞിൻ്റെ വെള്ള പുതപ്പിച്ചു ശിശിരത്തിൻ്റെ സുഷിരവാദ്യം ശോകഗാനം വായിച്ചു തുറന്ന പുസ്തകമായിരുന്നു - പകൽ കുടിച്ചു തീർത്ത കണ്ണീരിനും - കയ്പ്പിനും കണക്കില്ല എന്നിട്ടും, അവർ ഉളളു പൊള്ളിക്കുന്നു സിൽവിയാ പ്ലാത്തെന്ന് സ്വയം തീക്കൊളുത്തി മരിച്ച - വളെന്ന് .................... കുറിപ്പ് :- സിൽവിയ പ്ലാത്ത്: അമേരിക്കൻ കവയിത്രി,നോവലിസ്റ്റ് .........................,,