നിർവിഷാദം – (ജയൻ വർഗീസ്)

മാറുന്നു,

ജീവിത താളം,

പൽ ചക്രങ്ങൾ

തേയുന്നു, ഘർഷണ

വേഗം സ്പുലിംഗമായ് –

ത്തീരുന്നു, നാളെ

ശവക്കുഴി തീർക്കും

ചുവപ്പിൽ ഞാ –

നെന്നെ യടക്കുന്നു,

കാലമേ,

നിന്റെയീ സ്വപ്നം

പൊലിഞ്ഞു  പോകുന്നൂ,

ഞാൻ

ഉണ്ടായിരുന്നതായ്

ആരറിയുന്നു?

നീല നിലാവിന്റെ

മാറിലെയുന്മാദ മൂർച്ച,

മതിഭ്രമ നിശ്വാസം,

സ്വപ്നങ്ങൾ

ചാലുകൾ കീറിയ

ജീവിതം,

വ്യർഥമാ മേതോ നിഗൂഡത

ചൂഴുന്ന താഴ്വര –

യെന്റെ മോഹങ്ങൾ

മരിക്കുന്നു!

കാലമേ,

നിന്റെയീ സ്വപ്നം

പൊലിഞ്ഞു പോകുന്നൂ

ഞാൻ,

ഉണ്ടായിരുന്നതായ്

ആരറിയുന്നു?

എന്റെയഹത്തിന്റെ –

യോരോ കണികയും,

മണ്ണിലലിഞ്ഞലി,

ഞ്ഞില്ലാതെയായി ഞാ –

നെന്ന വെറും മിഥ്യ,

കാലമാം കായലി-

ലാരോ കലക്കിയ

കായം, രുചിക്കുവാ –

നൊന്നുമില്ലെന്റെ

തലച്ചോറിൽ പൊന്തിയ

പൊൻ മുകുളങ്ങൾ

കുമിളകൾ!

ഒക്കെയും മായുന്നവകളിൽ

പൂത്ത വൈഡ്യൂരം പ്രപഞ്ചം,

നിമിഷാർദ്ധ സ്വപ്നങ്ങളെ

വിട,

വീണടിയട്ടെ ഞാൻ!

About The Author

Lima World Library

See author's posts