അകന്നു പോവുന്ന ചിറകൊച്ചകൾ – വന്ദന
ചില ചിറകടിയൊച്ചകളുണ്ട്.. ഏറ്റവും ശ്രുതിമധുരമായൊരീണം പോലെ ആകാശം മുറിച്ച് കടന്നുപോയവ… ജാലകപ്പടിമേലൊരു തൂവൽ പൊഴിച്ച്…. ഹൃദയം ചേര്ത്ത്…. ഒരു പിടച്ചില് പോലെ തഴുകിയൊഴിഞ്ഞവ… വസന്തം മഞ്ഞദലങ്ങളുള്ള പൂക്കളിൽ…
ചില ചിറകടിയൊച്ചകളുണ്ട്.. ഏറ്റവും ശ്രുതിമധുരമായൊരീണം പോലെ ആകാശം മുറിച്ച് കടന്നുപോയവ… ജാലകപ്പടിമേലൊരു തൂവൽ പൊഴിച്ച്…. ഹൃദയം ചേര്ത്ത്…. ഒരു പിടച്ചില് പോലെ തഴുകിയൊഴിഞ്ഞവ… വസന്തം മഞ്ഞദലങ്ങളുള്ള പൂക്കളിൽ…
ഉയരുന്നു ചെങ്കൊടി വളരുന്നു ആശകൾ… തളരുന്നു ചതിയന്മാർ കരിയുന്നു നാശത്തിൻ നാരായ വേരുകൾ!… പൂക്കുന്നു സ്വപ്നങ്ങൾ കായ്ക്കുന്നു നാളെതൻ നീതിബോധത്തിൻ മാനവീയ ശിബിരങ്ങൾ നവലോക രസക്രീഢകൾ! ഗൃഹാന്തരീക്ഷത്തിൽ…
മുകളിലേക്ക് ഇനിയും പടവുകളുണ്ട്. ഭാരമേൽപിക്കാതെ, പതിയെ, ഒരു പൂവിതൾസ്പർശം പോലെയാണ് പടികളത്രയും പിന്നിട്ടത്. മൺപടവുകൾ… ഒരു കാലടയാളം പോലും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ചവിട്ടിയ പടികൾ ഒക്കെയും ആരോ മായ്ച്ചു…
നീതിയുടെമഷിവറ്റിതുടങ്ങി ന്യായത്തിൻ്റെമുനയൊടിഞ്ഞു പരിവർത്തന്നത്തിൻ്റെ പതാകയേന്തി പടനയിച്ച പേനകൾ സ്തുതിപാഠകന്മാരായി. ഭരണകൂടം വലിച്ചെറിയുന്ന എച്ചിലിലകളിൽ തൊട്ടുനക്കി കയ്പ്പുംചവർപ്പും നുണയുമ്പോഴും രുചികളെ കുറിച്ച് വിനീതവിധേയനായി. നിരപരാധിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് കത്തികയറ്റുമ്പൊഴും നേതാവിൻ്റെ…
നോവുകൾക്കിടയിലൊരു, മഞ്ഞുതുള്ളിയായി, എന്നിലേക്കു അടർന്നൊഴുകിയ പുണ്യ – “നക്ഷത്രമേ “….. ഹൃത്തടം നോവുമെൻ പകലിരവുകളിൽ, എന്നാത്മാവു പങ്കു – വെക്കാനായി, മോഹിച്ചതല്ല ഞാൻ… പരിഹാസമായി തീർന്നതെങ്കിലും ഇടറാത്തയെൻ…
പുത്തനാമൊരു ജുബ്ബ വാങ്ങുവാന് ഞാനിന്നലെ- പ്പേരെഴും’തീര്ത്ഥാസി’ന്റെ തൃപ്പടി കയറവേ, ചുണ്ടത്തു ചായംതേച്ച മൂന്നുകന്യകമാര് വന്നു സാദരമെതിരേറ്റു ‘കോളിനോസ് ചിരി’യോടെ “ഷര്ട്ടുവേണമോ പുത്തന് പാന്റ്സുവേണമോ, മോഡേണ് ജുബ്ബ വേണമോ…
ദൈവമേ നന്ദി, നോവുപുസ്തകത്തിലെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ ഏകാന്തതയുടെ ഉന്മാദങ്ങളിൽ കണ്ണീർ ചിരികളെ കേൾപ്പിച്ചവന്റെ ചാരെ ഇരിപ്പിടമൊരുക്കിയതിന് വൃശ്ചിക മഞ്ഞിനാൽ കുളിർന്നു വിറയ്ക്കവേ കമ്പിളി നൽകിയവൻ മീനവേനലിന്റെ തീക്കനലിൽ വെന്തു…
ജീവിതം ഇന്നൊരു മിഥ്യ യായ് മാറുന്നു ജീവിച്ചു തീരാത്ത സ്വപ്ന ലോകം അമ്മതൻ മാറിൽ കിടന്നു മയങ്ങിയും അമ്മിഞ്ഞപ്പാല് കുടിച്ച കാലം മുട്ടിലിഴഞ്ഞു വലിഞ്ഞു നടന്നതും മുറ്റത്ത്…
നിലവിളികൾ തലതല്ലി വീണു മരിച്ച വീടുകൾ കാണുമ്പോൾ… തടവറകൾ ഭേദമെന്നു തോന്നും… മണിച്ചിത്രത്താഴുള്ള അടഞ്ഞ വാതിലുകൾ കാണുമ്പോൾ… ഇന്നു ഞാൻ കോൾമയിർക്കൊള്ളാറില്ല! അടഞ്ഞ വാതിലുകളിലെ സാക്ഷകളിൽനിന്നും ചുടു…
അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കുമേൽ വളർന്നു നിൽക്കുന്നൊരു പടുമരമെന്ന് ഹൃദയമെപ്പോഴും ശബ്ദിക്കും. അമ്മയെന്നും അച്ഛനെന്നും കൊതിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിലൊരു ക്ഷതം കല്ലച്ചിരിക്കും. ചിരിയൊച്ചകളുടെ ഓർമ്മകളിൽ കണ്ണീരിൽ നനഞ്ഞ ചിരിയുടെ പടക്കങ്ങൾ അവളുടെ…